در هم آمیزی: دینهای استوره ای و دینهای ابراهیمی
ته نشستهاى بازمانده از دینهاى بدوى یا استوره اى در دینهاى الهى یا ابراهیمى را در هر سهء این دینها به روشنی می توان باز دید؛ پژواک آن دینهای مناسکی یا آیینٌ گزار به ویژه آنجا نمایان می شود که برگزاری آیین یا اداء فرائض جایگاهی بنیادی در دینهای ابراهیمی، یهودیت، مسیحیت و اسلام، هم پیدا می کنند. همان فرایافت (concept) بر دریافت دینداران ابراهیمی از دین چیره می شود و آن را در خود می گیرد. به دیگر سخن، دلبستگی ژرف توده به آن باورهای کهن چه بسا به گونهء راه و روشهای تودگانى / عامیانه (هاموید / فولکلور)، هر چند نیمه آگاهانه، همچنان بر جا می ماند. تودهء مردم آن باورها و دلبستگیها را با دلواپسی در بینش خود نگه می دارند و گاهی با گفتن این که این یا آن کار «شگون» دارد یا ندارد آن را آشکار می کنند. پس می توان دید که همان باورهای بدوی و «مشرکانه» یا هنباز گیرانه که دینهای ابراهیمی در بُنِ خود برای بر انداختنشان آمده اند به گونهء فرزانگی ای راز آموزانه خود را در دین ابراهیمی جای می دهند. ته نشستهای بازمانده از دینهای استوره ای یا بدوی در دینهای الهی پیامدهایی ژرف و سنگین در زندگی سیاسی و اجتماعی دارد. رهبران زیرک از شکستن چارچوب و حریم این ته نشستها پرهیز دارند.
نیز نک به:
دیدگاهتان را بنویسید