سبزه در آیینهای نوروزی
سبزه در آیینهای نوروزی:
سبزه در آیینهای نوروزی جایگاهی دارد و بارها خود می نمایاند که هر یک نمایشی ست بازتابانندهء پنداره ای / مفهومی:
۱- رویاندن سبزه (هفت سین)
همباز شدن و همپا شدن در باززایی جهان مُرده (گیاهی).
۲- سبزه به آبِ روان سپردن (سیزدهم فروردین)
پیشکشی به سپاس به ایزد بانو اَناهیتا، ایزدبانوی آبهای روان.
۳- سبزه گره زدن (سیزدهم فروردین)
آرزویی به آرمانِ پیوندِ دو گیاه = انسان
۴- سبزه بر گورِ رفتگان بُردن (سیزدهم فروردین)
پیوند گیاه زندهء سرِ گور و گیاهِ = انسان خفته زیر خاک گور
هر یک از کاربردهای سبزه در آیینهای نوروزی هر چند جُدْسَر اند (مستقل اند) به هم پیوسته اند چون بُنمایهء همه یکی ست؛ در این بینش، بنیادِ زیست در این جهان گیاهی ست، جهانی ست گیاهی.
نیز نک به: