روز جهانی کارگر: نانِ ماهِ «مه» !

در شمال انگلستان در آغاز ماهِ مهِ نانی می پزند گِرد و درست در میانه آن نگارهء چلیپایی می کشند.
چلیپا از دیرباز نمادِ خورشید بوده است، پس نشانهء افزون بخشی (برکت).
ماه مه سرآغاز گرما و نوید دهندهء بارآوریِ کشتزارها و بَردادنِ جالیزها و درختان میوه هست.
از همین روی کمابیش در سراسر اروپا به بزرگداشت آغاز ماه مه آیینها برگزار می شود که از آن میان درختِ مه Maibaum در سرزمینهای ژرمانیک را می توان یاد کرد؛ دیرَکی ست بلند که بر سرِ آن میوه ها و سبزینه ها آویخته در پایش به شادخواری و شادنوشی پرداخته می رقصند.
دولت ایالات متحده از پذیرش درخواست کاهش ساعتهای کاری به هشت ساعت در روز خودداری کرد که در پیِ آن گردهماییهای خیابانی گسترده ای به راه افتاد و روز چهارم ماه مه ۱۸۸۶ در هِی مارکت شیکاگو کار به زد و خورد میان کارگران و نیروهای پلیس کشید. شماری بسیار کشته و زخمی و دستگیر، که تنی چند از بازداشت شدگان هم به دار آویخته شدند.
پس هر چند آن درگیری و تلخکامیها به روز چهارم ماه مه رخ داد، یکم ماه مه را روز کارگر گرفتند که افزونی ای به زندگی کارگران راه یافت؛
ساعت کار کاهش یافت، حقوقی برای کارگران پذیرفته شد و دیگر.
می توان گفت آغاز ماه مه در بینش مردم باختر زمین جایگاهی «سرْنمونه وار» Archetypical دارد، یادآور رویدادی ست ایزدی.

جوناس هنوی (به انگلیسی: Jonas Hanway) ‏(۱۲ اوت ۱۷۱۲ در پورتسموث – ۵ سپتامبر ۱۷۸۶) که در زمان نادر شاه افشار چند سالی در ایران زیست می نویسد: زنان بختیاری در میانهء نان چلیپایی می نگارند. وی گمان برده بود که بختیاریان مسیحی اند، که نبودند.