نیروی هسته ای و جنگ افزار هسته ای
نیروی هسته ای و جنگ افزار هسته ای:
هندوستان، پاکستان و ایران
**********************************
الف – هندوستان
جواهر لعل نهرو که به زودی به عنوان نخستین نخست وزیر هند به قدرت رسید به تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۴۶ نیاز و تمایل هندوستان برای داشتن جنگ افزار اتمی را اعلام کرد.
هند نخستین انفجار هسته ای آزمایشی خود را در سال ۱۹۷۴ با نام رمز « بودای خندان » به اجرا درآورد. هند این آزمایش را به عنوان مقاصد صلح آمیز اعلام کرد.
ادامه آزمایشهای مشابه سبب شد که ژاپن و ایالات متحده تحریمهایی علیه هند وضع کنند.
به هر روی هم اکنون هندوستان قدرت اتمی مستقری ست و گمان می رود بیش از ۱۰۰ کلاهک هسته ای آماده عمل داشته باشد.
ب – پاکستان
برنامه فناوری هسته ای پاکستان در سال ۱۹۷۲ به دستور ذوالفقار علی بوتو وزیر سوخت، نیرو و منابع طبیعی و اندکی بعد نخست وزیر و سپس رئیس جمهوری پاکستان آغاز شد.
برنامه اتمی پاکستان نیز با مقاومت جامعه جهانی روبرو شد ولی امروزه این کشور یکی از ۹ کشور دارنده جنگ افزار هسته ای ست.
ج – ایران
در همان سالها ایران نیز برای حفظ موازنه قوا در منطقه بلافصل خاورِ خود، و دیگر ملاحظات، برنامه اتمی خود را آغاز کرد. البته باید به یاد آورد که تا این زمان و ضمن جنگ ۱۹۷۱ هند و پاکستان ایران در منطقه شرق خود دست بالا را داشت و مداخله سخت افزاری ایران در آن جنگ به پشتیبانی از پاکستان با نیروهای هوایی و زمینی خود نمونه از این برتری ست.
پس از فرو افتادن شاه که خیالات و اقدامات وی در این زمینه با بدگمانی جدی مواجه شد برنامه های اتمی ایران چندی راکد ماند و هنگامی که از سر گرفته شد با مقاومت سختگیرانه قدرتهای جهانی رو به رو شد.
به هر روی از این زمان موازنه قوا در شرق به زیان ایران تغییری جدی یافته بود.
پرسش: آیا مقاومت جامعه جهانی در مقابل طرحهای اتمی ایران به خاطر ملاحظات استراتژیک بود یا ژئوپلتیک؟