زبان و ادبیات

زبان فارسی نو یا فارسی دری پس از اسلام از شهر بلخ* در سراسر فلات ایران و خوارزم گسترده شد. در همه این دوران کم و بیش همه خاندانهایی که بر ایران فرمانروایی کردند نافارسی زبان بودند پایتخت بنیادگذار نام خاندان _ تبار مرو و نیشابور طاهرذوالیمینین طاهریان زرنج یعقوب لیث صفاریان(سیستانی) بخارا امیراسماعیل سامانیان(خوارزمی) […]

_ خیلی عجیبه، تو همیشه می گی آدم نمی میره، جا به جا می شه !_ می بینی؟ باید بگی « تو همیشه می گفتی »– خُب…—————–رواقِ منظرِ چشمِ من آشیانۀ تست / کرم نما و فرود آ که خانه خانۀ تستحافظ

پرده را بستم، چراغ را خاموش کردم، سرم را که روی بالش گذاشتم، صدای جر و بحث دو نفر از پشت پنجره بسته بلند شد. به‌زبان یأجوج‌مأجوج حرف می زدند. دم به‌دم صدایشان بلندتر و لحن‌شان پرخاشگرانه‌تر می‌شد. پا شدم گوشه پرده را کنار زدم. سگ گرگی بودند. چند تایی دیگر هم توی باغچه این […]

۱ جنازه‌های‌مان را از بین چاه کشیدند و همراه خودشان بردند. بعد از چند روز، پایْ که روی‌مان مانده شد، بیدار شدیم.گفتم: «ما را یافتند.»پدر گفت‌:‌ «آسوده بودیم، باز جنجال شد.»کاکایم گفت: «ها، ما را یافتند.»پدر دوباره گفت: «نمی‌فهمند که مرده‌ها را نباید بیدار کنند.»گفتم: «ما که نمردیم، ما کشته شدیم.»کاکایم فقط خنده کرد، درست […]

قدسی و پرویز از وقتی بچه بودند و همبازی همدیگر را ندیده بودند. امشب قدسی که پنجاه و چهار پنج ساله شده بود پرویز را برای شام به آپارتمانش دعوت کرده بود.قدسی از شوهرش جدا شده بود، طلاق نگرفته یعنی شوهرش جدا شده و زنی هم گرفته بود.چشمهای قدسی مثل دوران بچگی اش نگاهی سر […]

کنکاش زبانی بر روی نام و واژه داریوش Dᾱrαyαvα ͪ u ـ؛واژه داریوش در کتیبه های پارسی باستان بصورت « Dᾱrαyαvα ͪ u » داری َ وهو ـ آوانویسی شده است و فرم ایلامی این واژه در کتیبه های سه زبانه بصورت « dα-ri-ḭα-mα-u-iš » حکاکی شده است [ کنت : ۱۸۹ ] نام داریوش […]

پشت پنجره بودم که آمد. لَندوک، با هر قدم به چپ یا راست لنگر می انداخت.پوست سبزه ی تندش زیر آفتاب برق می زد. عینک آفتابی بزرگی گذاشته بود روی موهای بور و چرک کلاه گیس- کهخودش می گفت هِرپیس.در زد و باز کردم.گفت: سلام گفتم: سلام، آقای مهندس لَمْ یَزْرَع. ـ چند بار خواهش […]

ما اینجا از همه چی محروم‌ایم. اگر در یک شهر درست حسابی زندگی می‌کردم، می‌رفتم از استادی، کسی، می‌پرسیدم که مثلاً همین محروم‌ایم را چطوری باید بنویسم؛ این‌طوری یا این‌طوری: محرومیم. یا اصلاً یک‌طور دیگر. من با این همسایه‌ی دیوار به‌دیوارم از ناچاری شطرنج می‌زنم. مدام. مجبورم. نه کس دیگری هست، نه کاری دیگری هست. […]

چه –  چی به‌نظر من، برای نوشتن داستان کوتاه و رمان به‌فارسی امروز، به‌شکلی صمیمانه، بدون اجبار به‌شکسته‌نویسی افراطی، بهتر است «چی» و «چه» را دو واژه‌ی مستقل دانست. درست که این دو در خیلی جاها جایگزین هم می‌شوند و در خیلی موارد «چه» شکل ادبی و رسمی «چی» به‌نظر می‌رسد، اما با دقت در […]

شهر آشنا حتما” از گرما و نم هوا بود که نیش مگس روی ساعدم مثل نیش پشه اثر کرد. شاید هم به خاطر جایی که بودم. ولیمطمئن چیز دیگری بیدارم کرد- صداهایِ بلندِ پشتِ هم.سربازی آمد بالای سرم. تفنگش، شاید هم مسلسلش را گرفت توی صورتم.گفتم ببین تو نباید آرامش اینجا را به هم بزنی، […]